یک شب تو خواب و رویاحام رفتم بالا پیش خدا *** دیدم که فرصت عالیه سئوال باید پرسید حالا

گفتم خدای محربون دارم سئوال یه کهکشون *** هرچی بپرسم میدونم جواب میدی به همشون

راستش نه اینکه شکرت واسم نباشه عادت ***  یا اینکه حرفی چیزی بگم از رو حسادت

با اینکه از روی تو دارم یکم خجالت *** فقط یکم شرمنده شک کردم به عدالت

سرترو در نیارم تا گفتم این جملرو *** یهو خدا بلند شد داشت میومد هی جلو

منه خراب عاجز کاشکی نمی پرسیدم *** زبون این بنده لال اخمات چرا رفت تو هم

توکه خدای صبری تو ستارالعیوبی *** چرا یهو اینجوری ریختی بهم یهویی

مگه منه در به در چی پرسیدم از شما *** هنوز سئوال نکردم خشمت یهو زد بالا

چشمت نبینه روزی که من دیدم اون لحظه *** کوه بلند ام باشی دلت یهو میریزه

خدا دلش برام سوخت یک لبخندی بهم زد *** انگاری اون خندشم شلاقی بود بهم زد

 تا به خودم اومدم دیدم خدا دستشو گذاشته روی سرم *** خدای مهربونو دیدم کنار خودم

از خوشحالی انگاری بال در آورده بودم *** انگار یه باره دیگه دنیا اومده بودم

نمیدونم چجوری این حس خوبو داشتم *** فقط میدونم پیشش دلم رو جا گذاشتم

انگار جوابمو داد بدون هیچ صحبتی *** که بنده عزیزم کنار کی راحتی ؟

اونجا بودش فهمیدم قبل از اینکه من بگم *** خدا خودش میدونست چی میخواستم که بگم

اونجا بود که دل من رها شد از بند غم *** کوچیکترین نگاهش دلو میدوزه بهم

از اون شبی که رفتم پیش خدای خودم *** دلم رو جا گذاشتم فهمیدم عاشق شدم

شاعر :کامران شادفر